14 şubat yalnızlığı

çok gariptir ama var böyle bir şey. 364 gün yalnız olan ve hiç takmayan insan bile 14 şubatta yalnız olduğunu hissediyor, eski aşkına/sevgilisine özlem duyuyor. kısacası sevgililer gününü sikeyim.

bugüne kadar sadece bir sene 14 şubatta sevgilim vardı. artık sevgililer gününde yalnız olmayı o kadar kanıksamış ki bünye, bu akşam iş yerinden biriyle aramızda şöyle bir diyalog geçti: tl: julfem yoksa sen de mi yarın yalnızsın? julfem: bilmem ben yarın izinliyim, kimse yok mu lokasyonda? tl: ?!?#$&%404 not found?! #$% julfem:? ?!? #$$%# tl: 14 şubat? julfem: haaaaağğğğğğ.....

oturmuşum kendime cips kola yapıyorum.

Sevgililer günü hediyesi olarak kedime somonlu mama aldım. Aslında bir çılgınlık yapıp yaş mama da alabilirdim ama onu Dünya Kadınlar Günü'ne saklıyorum.

Bütün gün evli olan arkadaşlarımın kocişleriyle olan storylerini izledim. Vallahi bu gece kavga ederlerse benim gıpta ile bakmamdandır. Nazarım kesin değmiştir çünkü gözüm ağrıyor dkdkfkf En üzücü olanı ise instagramın eski tarihlerde paylaşmış olduğum storyleri karşıma çıkarması oldu. Eski eşime yazdığım şiirler, verdiğim mutluluk sözleri, mutlu fotoğraflar bir anda duvara tosladım sadece onun gözlerine baktım o zaman beni seviyor sandığım adamın gözleri şimdiki halimle bakınca dalga geçen 5 yaşında ki çocuk gibiymiş üzüldüm kendi saflığıma üzüldüm ama bir şey diyim ben safım yine beni sevmeyen bir adamı severim dkdkkd kendime salak demeye kıyamıyorum dkdkk Edit: gözü olanın gözü çıksın dedi sanırım biri gozbebegim ağrıyor dkdkfk

Ağlayarak girdim. 0 saka. Diyeceklerim bu kadar.

İnsanı değişik bir ikileme sokuyor. Bir yandan diyorsun ulan tek bir dal çiçek alsam şimdi ne güzel olurdu.. Sonra bir bakıyorsun etraf sırf bu güne bir isim verilmiş diye adettendir denip alınan hediyelerle dolu. Bütün iştah kaçıyor yalan yok.